Σελίδες

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

ΓΛΥΠΤΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ:ΕΓΩ ΕΛΠΙΖΩ


Την άποψη του παγκοσμίου φήμης συντοπίτη μας Γλύπτη Θεόδωρου για τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στη χώρα μας φιλοξενεί η ιστοσελίδα e-go. Το ρεπορτάζ έχει ως εξής:
«Το μότο μου είναι πέρα από την αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Εγώ ελπίζω» λέει με τον πάντα δυναμικό λόγο του ο γλύπτης Θόδωρος. «Η αισιοδοξία», συνεχίζει, «μάς »έφαγε» στην Ελλάδα. Τώρα βρισκόμαστε στην απαισιοδοξία. Παίζουμε πάντα σε αυτό το εκκρεμές». Ο ίδιος δεν παίζει σε αυτό το παιχνίδι «που βολεύει την πολιτική και την κοινωνία, γιατί η πραγματικότητα είναι πίσω από αυτό το εκκρεμές». Ομως η αίσθηση του εκκρεμούς, της μετέωρης υπόθεσης, είναι πάντα κυρίαρχη στο έργο του. Αλλάζει κάθε φορά ο τρόπος έκφρασης.
Ο λόγος του, είτε αναφέρεται στην τέχνη είτε στον δημόσιο βίο, διακρίνεται πάντα από μια έντονη ιδεολογική ένταση, που θα έχουμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε ξανά στο επόμενο δίμηνο μέσα από ένα αφιέρωμα στο καλλιτεχνικό και πνευματικό έργο του. Το Μουσείο Μπενάκη προγραμματίζει, αντί για μεγάλη αναδρομική που αρχικά σχεδίαζε και αναβάλλει για οικονομικούς λόγους, ένα «Υπερ-Τύμβιο αφιέρωμα» στην προσφορά του Θόδωρου, που συμπληρώνει φέτος τα 80 χρόνια του.
Το αφιέρωμα, από τις 19 Οκτωβρίου έως τις 4 Δεκεμβρίου, είναι πλούσιο. Ξεκινά με μια τεράστια εμβληματική εγκατάσταση, με τίτλο «Υπερ-Τύμβιο Αφιέρωμα», στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς). Ξύλο, ανοξείδωτο, κρύσταλλο, πράσινο φυτεμένο γρασίδι, μερικά από τα υλικά της εγκατάστασης, που περιλαμβάνει μια μετέωρη ζυγαριά αναρτημένη από τροχό, διαμέτρου δύο μέτρων, σε ύψος περίπου δέκα μέτρων. «Μια μετέωρη ζυγαριά ισορροπεί στον τροχό του χρόνου, ζυγίζοντας την ουσία της λέξης – έννοιας Τέχνη – Art με »μέτρο βάρους» την ξύλινη »Ματράκ-Φαλλός», με αντίστιξη στο έδαφος τη γήινη πράσινη καρδιά με πραγματικό γρασίδι και κόκκινα άνθη, όπου η Τέχνη »σπέρνει» – καλλιεργεί την ποιότητα ζωής και γονιμοποιεί τον πολιτισμό».
Πρόκειται για «ένα είδος απολογισμού» λέει στο «Εθνος» ο γλύπτης, καθώς ένα μέρος της εγκατάστασης έχει ανάμνηση από παλιά έργα. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 24 Νοεμβρίου, αφού το έργο «θα έχει κατακαθίσει»", σύμφωνα με τον Θόδωρο, και οι υπόλοιπες εκδηλώσεις γύρω από την προβληματική και τη δυναμική του έργου του, με συζητήσεις, διαλέξεις, ψηφιακές παρουσιάσεις, μία συναυλία του Κυριάκου Σφέτσα, με σύνθεση εμπνευσμένη από πέντε δημιουργίες του Θόδωρου, θα βρίσκονται σε εξέλιξη.
Θόδωρος: «Η αισιοδοξία μάς έφαγε στην Ελλάδα»
Παράλληλα, το ΕΜΠ θα εκδώσει έναν τόμο 300 σελίδων, «Στίγματα πορείας. Αναζητήσεις στην τέχνη και την παιδεία», με κείμενα σχετικά με το εικαστικό, το θεωρητικό και το διδακτικό του έργο ως καθηγητή στη Σχολή Αρχιτεκτονικής (1980-1998). Στο τελευταίο κείμενο ο Θόδωρος αναφέρεται στις προοπτικές της Παιδείας στον 21ο αιώνα και στην αμφίδρομη σχέση Παιδείας και Τέχνης. «Θεωρώ την τέχνη», λέει, «όχι αυτόνομη έκφραση, αλλά ως ενεργητική πράξη συνείδησης». Την επιμέλεια του τόμου έχει ο πρώην φοιτητής του Θόδωρου, ο αρχιτέκτονας Ανδρέας Λαμπρόπουλος.
Θόδωρος: «Η αισιοδοξία μάς έφαγε στην Ελλάδα»
Η επικοινωνία του καλλιτέχνη με το κοινό και οι κατάλληλοι χειρισμοί που στοχεύουν στην ουσία της τέχνης πάντα απασχολούσαν τον γλύπτη. Οι περφόρμανς του εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Μια περφόρμανς, με τίτλο «Γλυπτική 2011= Αφή + Λίγη γεύση», αναφορά σε μια άλλη, ιστορική, τον Φεβρουάριο του 1973, με τον ίδιο τίτλο, προγραμματίζεται στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. Η αναφορά στο παρελθόν παραπέμπει στην αναζήτηση της συνέχειας στη διαχρονικότητα μέσα από κύκλους της τέχνης και της ζωής. Τα βασικά υλικά που θα χρησιμοποιηθούν προέρχονται από τη γενέτειρά του, το Αγρίνιο: κρασί, λάδι, όσπρια-καρποί που θα σπείρει στον πράσινο τύμβο.
«Η Ελλάδα έπασχε από ραχοκοκαλιά, από νωτιαίο μυελό… Το μεδούλι της ελπίδας το ρούφηξαν διάφοροι δημαγωγοί σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Η ευκολία έκανε τον Ελληνα να πιστέψει ότι ως προνομιούχος που έρχεται από ένδοξο παρελθόν μπορεί να έχει τα πάντα» (Θόδωρος)
ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: agrinio news

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Θ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ?



ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2010.. ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ  ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ  ΚΟΡΟΜΗΛΙΑΣ
Από το  2001 η αναπαράσταση γίνεται κάθε χρόνο με εξαίρεση τα καλοκαίρια του 2004 και 2011..Όπως μετά την παύση του 2004,ο θεσμός βγήκε πιό δυνατός ελπίζουμε να βγεί καί τωρα..Μέ αυτή τη σκέψη και με κρυφό πόθο να ξεπεράσει τα στενα τοπικά όρια , διμηουργήθηκε, μέσα απο την καρδιά των εθελοντών που τον ξεκίνησαν και τον υποστηρίζουν ως σήμερα, ο σημερινός σύλλογος "φίλων της ιστορικής μνήμης της Κορομηλιάς και του θεάτρου",ο οποίος,θα   στηρίζει την αναπάρασταση  έχοντας ως κύριο σκοπό την ανάδειξη, τόσο της μάχης αυτής, όσο και της σημαντικότητας  της στην Ελληνική Επανάσταση...
 Σε δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα και σε μια περίοδο που διακυβεύεται η εθνική κυριαρχία μας,νοιώθουμε την υποχρέωση,  να περάσουμε μέσα απ τον εθελοντισμό,το μήνυμα της  λαικής ομοψυχίας,  την υπενθύμιση ακόμα  σε κάποιους, οτι χιλιάδες χιλιάδων, έδωσαν την ζωή τους για μια λέξη,την ελευθερία,μιά λέξη, που εύκολα απεμπόλησαν όλοι οι σύγχρονοι πολιτικοί μας, και πως η Ελλαδα,αντιστέκεται με τον μοναδικό τρόπο,που ξερει μέσα απ το πέρασμα των αιώνων.....ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ...

Θ αφήσουμε λοιπόν έτσι απλά, αυτή η αναπαράσταση να είναι η τελευταία??

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

O π.ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΣ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ π.ΚΩΝ/ΝΟΥ ΜΑΛΑΙΝΟΥ..


Ο ιερέας της ενορίας του Κάτω Αγίου Βλασίου  π. Κωνσταντίνος Κοντογεώργος, τιμά την μνήμη του μακαριστού  π. Κωνσταντίνου  Μάλαινου, στέλνοντας την παρακάτω επιστολή στο Blog  μας, επ ευκαιρίας του 40 ήμερου μνημοσύνου του που θα γίνει την Κυριακή 16 Οκτωβρίου  στον ιερό ναό Αγίου Βλασίου Αγρινίου.
π.ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΥ
 Εις μνήμην
Του μακαριστού π. Κων/νου  Κων/νου Μάλαινου

 Πριν  από ένα μήνα περίπου ταξίδεψε στην αιωνιότητα ένας από τους παλαιότερους  Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ο πρωτοπρεσβύτερος, π.Κωνσταντίνος  Μάλαινος, ο οποίος διηκόνησε την τοπική μας Εκκλήσία για περίπου 60  χρόνια, υπηρετώντας ως εφημέριος της θεοσόστου ενορίας του Αγίου Βλασίου, αλλά για μισό περίπου αιώνα και ως αρχιερατικός επίτροπος, όλων των ενοριών της περιοχής μας, που ανήκουν στην Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Ο μακαριστός πατέρας Κων/νος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών αιφνιδίως από ανακοπή καρδίας.
 Στην πάσα η μικρή κοινωνία του τόπου μας, αγάπησε και έδειχνε πάντα την αγάπη της και τον σεβασμό της στον ακούραστο εργάτη, του αμπελώνα του Κυρίου μας, στον αγαπητό π. Κων/νο αναγνωρίζοντας στο σεβάσμιο πρόσωπο και την αγνή και ανιδιοτελή, καρδία του τον καλό ποιμένα. Κάτω από το ιερό Επετραχήλιο του, έβρισκαν ανακούφιση και παρηγοριά χιλιάδες πιστών και μεταξύ αυτών από μικρό παιδί κι εγώ. Οι συμβουλές του η αγάπη στο πρόσωπο μου και η εκτίμηση στο πρόσωπο του γέροντα ιερέα πατέρα μου, π.Αλεξίου Καραβάνα, ήταν για όλη την οικογένεια μας, μια απέραντη ευλογία.
Βλέποντας και παρακολουθώντας ο Επίσκοπος..., επί σειρά ετών την πορεία και την ανιδιοτελή προσφορά και αγάπη του, στον Αμπελώνα του Κυρίου, πέρα από την ιδιαίτερη αγάπη που έτρεφε στο πρόσωπό του, τον ετίμησε με το οφίκιο του Πρωτοπρεσβύτερου για τα μυρωμένα χρόνια της ιερωσύνης του της αυτοθυσίας του και της πνευματικής του προσφοράς.
Ο π. Κων/νος υπήρξε ομολογουμένως ιεροπρεπής, συνεπής αξιοπρεπής, ευγενής. Ο λόγος του ήταν συμβόλαιο. Ήταν δραστήριος θαρραλέος και ζωντανός άνθρωπος. Αφοσιωμένος στην παράδοση, στη τάξη. Εξαίρετος λειτουργός, που με την καθαρότητα και μεταλλικότητα της φωνής του, τη βιωματική του σχέση, την όντως μεγαλοπρεπή και αρχοντική εμφάνισή του, μετέδιδε πίστη, δημιουργούσε έξαρση και βοηθούσε τους εκκλησιαζόμενους να προσεύχονται και να δοκιμάζουν ιερείς ανατάσεις.

Υπήρξε ακούραστος λειτουργός και φίλος των  αγίων, τους οποίους κάθε τόσο τιμούσε, λειτουργώντας αγόγγυστα.
Υπήρξε στενός συνεργάτης του Μητροπόλίτη μας και το στήριγμα στα καθημερινά προβλήματα και την αγωνία της βιοτικής μέριμνας του σεπτού μας Ποιμενάρχου, σεβόμενος, διακονώντας και τιμώντας την υψηλή του αποστολή και το ευθυνοφόρο έργο του.
Ως νέος κληρικός και ως ένα από τα «πνευματικοπαίδια» του, που πήρα πολλά από τον πολυφίλητο γέροντα, σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη, να γράψω τούτες τις λιγοστές αράδες και  να τις αφιερώσω στην μνήμη του, ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης.
Πολυσέβαστε, αείμνηστε π.Κων/νε, αγαπημένη και ξεχωριστή μέσα   μας θα ζει η θύμησή σου.
Ας είναι η μνήμη σου αιωνία! Η ψυχή σου ας βρει καλόν Παράδεισο!
Ο Πανάγαθος Κύριος, ο αρχηγός της ζώής και του Θανάτου ας δώσει κουράγιο στην σεβαστή πρεσβυτέρα Βασιλική και στα εκλεκτά τέκνα σου, για να σηκώσουν την μεγάλη αυτή δοκιμασία του ταξιδιού σου στην αιωνιότητα