ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΧΡΗΣΤΟ ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ......

Κάποια πράγματα δεν μπορείς ποτέ να τα πιστέψεις,δεν μπορείς ποτέ να τα αποδεχτείς..Ο Χρήστος Σταθοκωστόπουλος έφυγε από κοντά μας, απρόσμενα,σήμερα το πρωί,έπειτα από σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε,το τελευταίο διάστημα,βυθίζοντας στο πένθος, την οικογένεια του,σε ηλικία 56 ετών.Ο Χρήστος,ήταν ένας γελαστός ,ήρεμος,καλωσυνάτος άνθρωπος.Εφυγε απ τον Αγιο Βλάση σε μικρη ηλικία,και ήταν απ τους λίγους πατριώτες μας,που κατόρθωσαν να πετυχουν επιχειρηματικα,αφου διατηρούσε,κατάστημα με κλειδαριές, και πόρτες ασφαλείας στου Ζωγράφου,για πολλα χρόνια,,Μάλιστα για εμάς τους συγχωριανούς του ήταν το αποκούμπι μας ,γιατι σε αυτόν τρέχαμε για τέτοια ζητήματα,και αυτός με το χαμόγελο παντα στα χείλη,μας εξυπηρετούσε αμέσως!Ο Χρήστος ήταν άξιος επιχειρηματίας,και υπόδειγμα οικογενειάρχη..Χρήστο,θα μας λείψεις,πολύ..

Το Δ.Σ του συλλόγου μας εκφράζει  θερμα συλληπητήρια στην οικογένεια του...

Η κηδεία του θα γίνει αύριο 27-9-11 στις 3.30 στο νεκροταφείο Ζωγραφου..

"ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΚΑΙΡΟ?"

"ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΚΑΙΡΟ"?

Εκ των υστέρων πολλά μπορούμε να πούμε..Αλλά ακόμα το ύστερα δεν έφτασε.Ακόμα ειμαστε την ώρα που γίνεται η ζημιά,βρίζουμε και αναθεματίζουμε,αλλα αποτίμηση  και  το ποιός εφταιξε είναι αδύνατο ακόμα να κάνουμε,αφού τίποτα ακόμα δεν τέλειωσε..Δεν ξέρω γιατί μπάταραμε οικονομικά,δεν είμαι οικονομολόγος..Δεν ξέρω γιατι μπατάραμε πολιτικά,δεν είμαι πολιτικός..Ξέρω όμως ότι δεν κάναμε αυτό που οι πρόγονοι μας ξέρανε να κάνουνε καλά:να διαβάζουνε τα σημάδια.. τους οιωνούς..Εμείς διαβάζαμε .. ευπιθώς,λόγια πολιτικών..και την πατήσαμε!Γιναμε (η νομίσαμε ότι γίναμε)αυτάρκεις,χάσαμε το δένδρο,χάσαμε και και το δάσος..Η κρίση μάλλον ειναι δευτερευόντως οικονομική..Η.κρίση , είναι,κρίση αξιών,κρίση θεσμών,πανω απ όλα κρίση ανθρώπινων σχέσεων..Είναι κρίση του υπέρ εγώ,και.... κανένας άλλος.!!Γι αυτό το λόγο φαίνεται ότι δεν μπορούμε ν αντιδράσουμε μαζικά,γι αυτο το χουνέρι που πάθαμε..Μέσα σ αυτην την παγκόσμια οικονομική παραζάλη,φαντάζει το λιγότερο οξύμωρο,η επιμονή μιας ομάδας εθελοντών,να  συνεχίσει να δρα πολιτιστικά όπως συνηθιζε να κάνει τα τελευταια χρόνια,θυμίζοντας το παλιο παιδικο τραγουδακι:

-που πας καραβάκι με τέτοιον καιρο??

Ειναι δύσκολο την στιγμή πού ισοπεδώνονται τα πάντα,να σηκώσεις κεφάλι,και να δηλώσεις αντιρρησίας..Τόσα χρόνια δείξαμε ότι η αναπαράσταση,δεν είναι μόνο, ενα φολκλορ  θέαμα..Η Κορομηλιά είναι τόπος αναφοράς,η αναπαράσταση ειναι αντάμωμα,φίλων, συμμαθητών συχωριανών,είναι αντάμωμα για γλέντι,αντάμωμα για συνολική δράση,σύμπραξη σε ένα όμορφο αποτέλεσμα..Μην το χάσουμε αυτό,και μαζι  το καραβάκι..Αρκετα παίξαμε το παιχνίδι(τους)της απομόνωσης..Τέρμα τα χατήρια!

\

H άλλη αποψη για τους δωρητές οργάνων

"Κάποιος άνθρωπος μέ καλή διάθεση μπορεί νά δηλώσει δωρητής όργάνων, μέ ελεύθερη επιλογή του, γνωρίζοντας τί σημαίνει «εγκεφαλικός θάνατος» θέλοντας νά «θυσιάσει» τή ζωή του-(άν κάτι τέτοιο μπορεί νά θεωρηθεί θυσία! κι' όχι αυτοκτονία!)- γιά νά ζήσει κάποιος συνάνθρωπός του. Όμως ποιος είναι εκείνος πού θά τελέσει αυτή τή θυσία!! μέ άλλα λόγια νά παίξει τόν ρόλο του «δήμιου»?!:"

Από:Μαρία Γκιουρτζιάν Ιατρός ΕΣΥ, Όρθοπαιδικό,Διευθύντρια (Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπ/μίουΑθηνών) Γεν.Νοσοκ.Αθηνών «Γ.Γεννηματάς»

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

(σχετικά με τις Μεταμοσχεύσεις οργάνων από χαρακτηρισμένους «εγκεφαλικά νεκρούς»δότες) Μήπως ή Άγνοια της Άλήθειας όδηγεί σέ επικίνδυνες Θεωρίες Παραλόγου;

Πανανθρώπινα και διαχρονικά είναι άποδεκτό ότι θάνατος σωματικός ένός άνθρωπου ορίζεται ή μή αναστρέψιμη παύση της καρδιοαναπνευστικης λειτουργίας του. Τά τελευταία, όμως, χρόνια, μέ την τεγνολογική άνάπτυξη και τη δημιουργία ανάγκης λήψης  όογάνων γιά μεταμοσχεύσεις δημιουργήθηκε καί ό όρος «εγκεφαλικός θάνατος». Έτσι, σύμφωνα μέ ορισμένα Ιατρικά κριτήρια (πού κατά καιρούς έχουν άλλάξει) ειδική έπιτροπή γιατρών άποφασίζει ότι έχει έπέλθει «εγκεφαλικός θάνατος» σέ άνθρωπο πού νοσηλεύεται σέ Μονάδα Εντατικής Θεραπείας(ΜΕΘ), όταν κατά τά κριτήρια αύτά έχουν παύσει, μή άναστρέψιμα, όλες οί εγκεφαλικές λειτουργίες ολόκληρου τού έγκεφάλου του, όμως διατηρείται( μέ τήν τεχνική ύποστήριξη τής ΜΕΘ) ή καρδιοαναπνευστική του λειτουργία. Δηλαδή, διατηρείται στή ζωή μέ τήν τεχνολογία πού διαθέτει μία ΜΕΘ, όπως καί οί άλλοι νοσηλευόμενοι συνασθενείς του στή ΜΕΘ, μέ τή διαφορά ότι εκείνοι δεν έχουν χαρακτηρισθεί σάν εγκεφαλικά νεκροί. Αυτός ό χαρακτηρισμένος «εγκεφαλικά νεκρός» ασθενής είναι καί ύποψήφιος δότης όογάνων πρός μεταμόσχευση (Εφόσον δέν συντρέχουν άλλοι σοβαροί λόγοι άπό τήν γενικότερη ύγεία τών όργάνων του). Μέ λίγα λόγια, ό υποψήφιος δότης όργάνων πρέπει νά είναι ζωντανός (αφού έχει τήν καρδιακή του καί άναπνευστική του λειτουργία) ώστε νά είναι κατάλληλη ή λήψη ζωτικών του όργάνων γιά μεταμόσχευσή σέ κάποιον δέκτη.

 ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ :

1)          Μέ ποιό δικαίωμα διακόπτεται βίαια ή ζωή ένός άνθρωπου, δηλ. τον χαρακτηρισμένου «εγκεφαλικά νεκρού», χωρίς νά έχει επέλθει ό σωματικός του θάνατος (άφού λειτουργεί  ή καρδιά καί ή άναπνοή του) καί χωρίς άκόμη νά γνωρίζουμε άν καί πότε ή κατά χάρι  Θεού άθάνατη άνθρώπινη ψυχή του έχει άποχωρισθεί άπό τό σώμα της; Επίσης, γνωρίζουμε ποιά είναι ή κατάλληλη ώρα εξόδου της ψυχής άπό τό πρός τό παρόν φθαρτό σώμα της; Γνωρίζουμε τί ακριβώς συμβαίνει εκείνες τις κρίσιμες στιγμές αυτής της εξόδου γιά  τό καλό αυτής της ψυχής άπό τον Ζωοδότη της Θεό;

2)          Μπορούμε νά άποκλείσουμε τήν Επιβίωση του «Εγκεφαλικά νεκρού» άπό κάποιο θαύμα του Δημιουργού Θεού καί χορηγού τής Ζωής;

3)          Χαρακτηρίζεται ή όχι θυσία ζωής ή δωρεά ζωτικών του όργάνων,έκ μέρους τού χαρακτηρισμένου «Εγκεφαλικά νεκρού» δότη, Εφόσον αύτός διατηρεί τις καρδιοαναπνευστικές του λειτουργίες, δηλαδή ζει;

4)             Κάποιος άνθρωπος μέ καλή διάθεση μπορεί νά δηλώσει δωρητής όργάνων, μέ ελεύθερη επιλογή του, γνωρίζοντας τί σημαίνει «εγκεφαλικός θάνατος» θέλοντας νά «θυσιάσει» τή ζωή του-(άν κάτι τέτοιο μπορεί νά θεωρηθεί θυσία! κι' όχι αυτοκτονία!)- γιά  νά ζήσει κάποιος συνάνθρωπός του. Όμως ποιος είναι εκείνος πού θά τελέσει αυτή τή θυσία!! μέ άλλα λόγια νά παίξει τόν ρόλο « δημίου»?!:

Πράξη  άγάπης. θεωρώ, ότι είναι ή ενσυνείδητη ποοσφορά όογάνου ή Ιστών όταν ό δότης είναι στην ζωή. ΧΩΡΙΣ νά άφαιρείται ή ζωή τού δότη κατά τήν προσφορά αύτή.

Ταπεινά
Μαρία Γκιουρτζιάν

Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ Β ΜΕΡΟΣ

Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΣΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ Α ΜΕΡΟΣ

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΔΕΗ ΤΩΝ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ:

Προς πώληση 4 «μικρές ΔΕΗ»

Λιγνιτικές μονάδες και υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα περιλαμβάνονται στην ιδιωτικοποίηση, προκειμένου να τηρήσει η χώρα μας τη συμφωνία με την Κομισιόν για την απελευθέρωση του λιγνίτη. Θα διατεθούν και δικαιώματα εκμετάλλευσης ορυχείων

Δύο έως τέσσερις μικρές ΔΕΗ, με την καθεμία να έχει από ένα «καλάθι» λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ρεύματος και υδροηλεκτρικούς σταθμούς, αναμένεται να είναι το βασικό σενάριο της αποκρατικοποίησης της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, πρόκειται για την καλύτερη λύση και εκεί πάνω φαίνεται να γίνονται οι όποιοι σχεδιασμοί.

Το βασικό σενάριο για την αποκρατικοποίηση της επιχείρησης θα βασιστεί, λένε οι πληροφορίες του «Εθνους», στην πρόσφατη συμφωνία της Ελλάδας με την Κομισιόν για την απελευθέρωση του λιγνίτη. Η χώρα μας είχε καταδικαστεί για το μονοπώλιο της ΔΕΗ στη λιγνιτική παραγωγή, καύσιμο το οποίο είναι φθηνό και αποτελεί το σημαντικότερο «όπλο» έναντι των ανταγωνιστών της στην αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας. Πρέπει να διαθέσει τουλάχιστον το 40% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ στην αγορά.

Ετσι, η κυβέρνηση αναμένεται να βαδίσει στα βήματα… αυτής της υποχρέωσης. Πηγές λένε, λοιπόν, ότι θα πουληθούν οι μονάδες Ι και ΙΙ του Αμυνταίου, η μονάδα της Μελίτης στη Φλώρινα και η ΙΙΙ της Μεγαλόπολης. Η συνολική ισχύς τους είναι 1.200 με 1.300 ΜW.

Στα σχέδια είναι να δοθούν επίσης προς μίσθωση η μονάδα Ι της Καρυάς και Ι του Αγίου Δημητρίου στη Δυτική Μακεδονία. Η ισχύς των δύο τελευταίων μονάδων είναι 600 MW. Αν δεν προχωρήσει η ενοικίαση των δύο τελευταίων, τότε θα επιλεγεί η πώληση και γι’ αυτές μαζί με τις πρώτες, δηλαδή θα πουληθούν συνολικά έξι μονάδες.

Μαζί με τις τέσσερις έως έξι μονάδες θα προστεθούν κατά πάσα πιθανότητα και τέσσερις υδροηλεκτρικοί σταθμοί, για να γίνουν πιο δελεαστικά… τα «πακέτα» πώλησης.

Συζητήσεις έχουν γίνει για δύο υδροηλεκτρικούς σταθμούς του Θησαυρού στη Δράμα και του Αλιάκμονα, καθώς και για τα Κρεμαστά, ενώ επίσης έχει εξεταστεί και η περίπτωση του σταθμού στο Καστράκι.

Ετσι, όπως αναφέρουν πηγές, είναι πολύ πιθανό να σχεδιαστούν τέσσερις μικρές «ΔΕΗ», με την καθεμία να περιλαμβάνει μία λιγνιτική και μία υδροηλεκτρική μονάδα.

Επιπλέον, από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή έγινε γνωστό ότι θα διατεθούν και δικαιώματα εκμετάλλευσης ορυχείων. Εκτιμήσεις θέλουν να εννοεί τα κοιτάσματα άνω των 2,6 δισ. τόνων λιγνίτη της Βεύης, της Ελασσόνας, της Δράμας και της Φλώρινας. Αυτά ανήκουν στο Δημόσιο και δεν αποκλείεται να γίνουν διαγωνισμοί για τη μακροχρόνια μίσθωσή τους κι εκμετάλλευσή τους. Σημειώνεται ότι το ορυχείο της Βεύης είναι σε διαγωνιστική διαδικασία.

Από την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ με βάση τα προαναφερόμενα ίσως τελικά η περίπτωση της εισόδου στρατηγικού επενδυτή να απομακρύνεται, καθώς με τη διάθεση μονάδων η επιχείρηση αποδυναμώνεται.

Σημειώνεται ότι στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων η ΔΕΗ βρίσκεται στο τρίτο τρίμηνο του 2012, με στόχο την πώληση ποσοστού 17% του Δημοσίου. Το Δημόσιο έχει σήμερα το 51,12% της ΔΕΗ, το 45,07% ανήκει στο ευρύ επενδυτικό κοινό και σε θεσμικούς επενδυτές και το 3,81% στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων της επιχείρησης.

Η ΔΕΗ σε αριθμούς

7,3 εκατομμύρια πελάτες
103 σταθμοί παραγωγής
12.760 MW (Μεγαβάτ) εγκατεστημένη ισχύς
70% της εγκατεστη-μένης ισχύος στην Ελλάδα
12.093 χλμ. γραμμές μεταφοράς
226.456 χλμ. γραμμές διανομής
16,2 δισ. € αξία παγίων
20.821 εργαζόμενοι

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
103 σταθμοί παραγωγής – 7,3 εκατ. πελάτες

Η εγκατεστημένη ισχύς των μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ το 2011 ανήλθε σε 12.760 MW

Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού Α.Ε. είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, με περίπου 7,3 εκατομμύρια πελάτες. Διαθέτει σήμερα μια μεγάλη υποδομή σε εγκαταστάσεις ορυχείων λιγνίτη, παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας.

Κατέχει περίπου το 70% της εγκατεστημένης ισχύος των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνοντας στο ενεργειακό της μείγμα λιγνιτικούς, υδροηλεκτρικούς και πετρελαϊκούς σταθμούς, καθώς και σταθμούς φυσικού αερίου, αλλά και μονάδες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Περίπου το 60% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από λιγνίτη, καθιστώντας τη ΔΕΗ το δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εχει στην κατοχή της 103 σταθμούς, το εθνικό σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας μήκους 12.093 χλμ. καθώς και τα δίκτυα διανομής συνολικού μήκους 226.456 χλμ.

Η εγκατεστημένη ισχύς των μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ το 2011 ανήλθε σε 12.760 MW. Ο αριθμός του μισθοδοτούμενου τακτικού προσωπικού ανερχόταν σε 20.821

Μετά την απόσχιση των κλάδων Μεταφοράς και Διανομής, δημιουργήθηκαν δύο 100% θυγατρικές εταιρείες της ΔΕΗ Α.Ε., ο ΑΔΜΗΕ Α.Ε. (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε.) και ο ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. (Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε.). Ο ΑΔΜΗΕ Α.Ε. έχει την ευθύνη της διαχείρισης, λειτουργίας, ανάπτυξης και συντήρησης του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και των διασυνδέσεών του, ενώ ο ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. έχει την ευθύνη για τη διαχείριση, ανάπτυξη, λειτουργία και συντήρηση του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας.

ΤΑ «ΑΓΚΑΘΙΑ»
Αντιδράσεις από τη ΓΕΝΟΠ

Το ασφαλιστικό των εργαζομένων της ΔΕΗ αλλά και οι αντιδράσεις της ΓΕΝΟΠ είναι επίσης δύο μεγάλα «αγκάθια» στην αποκρατικοποίηση της επιχείρησης.

Με νόμο που είχε ψηφιστεί από όλα τα κόμματα εν όψει της πρώτης μετοχοποίησης της ΔΕΗ το 2001 επειδή η επιχείρηση μέχρι τότε κράταγε τις εισφορές της για τους εργαζομένους επενδύοντάς τες, ψηφίστηκε νόμος που κατοχύρωνε αυτήν την πρακτική της. Ετσι η ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων ενσωματώθηκε ουσιαστικά στην περιουσία της επιχείρησης.

Ταυτόχρονα τότε δημιουργήθηκε και ο ασφαλιστικός οργανισμός της ΔΕΗ (ΟΑΠ ΔΕΗ) και έτσι η ΔΕΗ κατέβαλε κανονικά τις εισφορές των εργαζομένων. Το όποιο έλλειμμα δε, προέκυπτε το πλήρωνε το Δημόσιο.

Ηδη η ΓΕΝΟΠ έχει κινηθεί νομικά σε βάρος του Δημοσίου και της ΔΕΗ κι έχει ενημερώσει με εξώδικα και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς καθώς με την αποκρατικοποίηση εκχωρείται και η ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων. Σημειώνεται ότι η αξία της, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη, ανέρχεται στα 11,9 δισ. ευρώ.

Μπλόκο
Πέραν, όμως, αυτού του γεγονότος, οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ έχουν διαμηνύσει με κάθε τρόπο πως δεν θα επιτρέψουν την πώληση μονάδων της ΔΕΗ. Μάλιστα η προ μηνών μετάθεση του προέδρου της Ομοσπονδίας Νίκου Φωτόπουλου -έγινε με δική του αίτηση στη διοίκηση- στον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Λαυρίου, σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα του συνδικάτου να φτάσει στα άκρα…

Πληροφορίες θέλουν τη ΓΕΝΟΠ να είναι έτοιμη σε ενδεχόμενο πώλησης μονάδων να κατεβάζει… διακόπτες στον σταθμό του Λαυρίου ισχύος 1.600 MW, σε μονάδα της Μεγαλόπολης και όλων των νησιών. Με τον τρόπο αυτόν το συνδικάτο θα επιδιώξει να μπλοκάρει την όποια προσπάθεια αποκρατικοποίησης της εταιρείας, προκαλώντας βέβαια μπλακ άουτ στο νότιο και πιο ευαίσθητο σύστημα ηλεκτροδότησης, όπως και στα νησιά.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ

ΕΘΝΟΣ-ethnos.gr

"ΙΕΡΗ ΤΡΕΛΑ"

 "Σε μια εποχή που ο πλανήτης ανάστατος μετακινείται συνεχώς για μια καλύτερη ζωή, που η παγκοσμιότητα απειλεί να ισοπεδώσει την πολιτιστική και εθνική μας κληρονομιά, εμείς οι εθελοντές έχουμε ήδη τη δική μας ταυτότητα, ξέρουμε ήδη τη δική μας διαδρομή… φέρνουμε ήδη τη δική μας πατρίδα. Κλεισμένη καλά στην καρδιά μας"

«ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ»

«ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΘΑ  ΒΡΟΥΜΕ

ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ ΣΤΕΚΙΑ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΚΑ ΒΡΕ !!!

ΩΣΠΟΥ Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΑΥΤΗ ΣΑ ΧΩΡΙΟ

 ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΝΑ ΞΕΔΙΠΛΩΘΕΙ…»

 (Δ.ΣΑΒΟΠΟΥΛΟΣ)

 Έτσι μας έχρισε  κάποιος σε μια από τις πρώτες συναντήσεις της ομάδας αναπαράστασης.  Στο καφενείο ήμασταν τότε και κοιταζόμασταν αμήχανα μεταξύ μας, σαν  να θέλαμε να μετρήσουμε  o ένας την ιερή τρέλα που κουβαλούσε ο  άλλος, τότε που προσπαθούσαμε να συγκροτηθούμε σαν ομάδα. Ο πρώτος σκληρός πυρήνας της αναπαράστασης. Πριν από τέσσερα χρόνια.

    Μέχρι τότε όλοι εμείς δες γνωριζόμαστε καλά -καλά ή ήταν σαν να είχαμε ξεχαστεί. Οι παλιοί συμμαθητές χαιρετιόμασταν φευγαλέα ,στην αγορά ο καθένας μόνος του σε μια καρέκλα ή δυο- δυο. Στις κοινωνικές εκδηλώσεις τα τυπικά, τα συνηθισμένα… Οι περισσότεροι φευγάτοι. Αθήνα ή Αγρίνιο… Και δεν είχαν περάσει πολλά  χρόνια   που είχαμε αποφοιτήσει. Παντρεμένοι… υποχρεώσεις, παιδιά… Στην εκκλησία το Πάσχα οι γυναίκες έδειχναν από μακριά κάποιους άγνωστους και έλεγαν «ο άντρας της Λένης είναι» ή «το παιδί του Χρήστου… μεγάλωσε…». Λίγες μέρες διακοπές και μετά ξανά στην κλεισούρα του σπιτιού, της δουλειάς, τα κεφάλια μέσα, μέχρι την επόμενη άδεια.

    Εθελοντές… Η μαγική λέξη έσπασε ξαφνικά τον πάγο, έριξε τείχη, μας έκανε να δώσουμε τα χέρια, έφτιαξε μια παρέα ,μια κοινότητα. Τα πρόσωπα είχαν ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα γεμάτο σημασία. Οι διακοπές μας είχαν και την «πλάκα» τους, τα ξενύχτια το «χαβαλέ» τους.

 Στην αγορά η στο ταμπούρι, σε πρόβα ή σε παράσταση… όλοι εμείς ήμασταν ένα σώμα. Ένα σώμα που όπως αποδείχτηκε, ζητούσε χρόνια να σχηματιστεί και να προσδιορίσει την ταυτότητά του.  Τρία καλοκαίρια μοιραστήκαμε την ίδια αγωνία, την ίδια κούραση, τα ίδια αστεία, τον ίδιο πυρετό για την  αναπαράσταση. Δεν είχαμε πρόβλημα να εκτεθούμε στους θεατές που παρακολουθούσαν. Η αγωνία μας όλη ήταν πώς να γίνουμε καλύτεροι. Το κείμενο γράφτηκε τρεις φορές μέχρι να καταλήξει… οι ρόλοι του έργου εναλλάσσονταν χωρίς ανταγωνισμούς… μικροί μεγάλοι συμμορφωθήκαμε στην πειθαρχία της ομάδας. Εκεί στο προσήλιο του βουνού τα σώματά μας σηματοδότησαν αυτό που χρόνια είχε ο καθένας μας μέσα του. Πελεκημένο από αντίξοες καταστάσεις , αλλοιωμένο από την περιπλάνηση για τη δική μας πατρίδα… αλλά περήφανο,  ορθό εκεί. Στην  ξερολιθιά του χωριού μας. Του χωριού που μας έδωσαν για κληρονομιά οι γονείς μας ,του ίδιου χωριού που σκάψαμε τα σωθικά να βρούμε τις πηγές του, να μας δώσει την ιστορία του και να την παίξουμε , εμείς οι νεότεροι κληρονόμοι.

    Σε μια εποχή που ο πλανήτης ανάστατος μετακινείται συνεχώς για μια καλύτερη ζωή, που η παγκοσμιότητα απειλεί να ισοπεδώσει την πολιτιστική και εθνική μας κληρονομιά, εμείς οι εθελοντές έχουμε ήδη τη δική μας ταυτότητα, ξέρουμε ήδη τη δική μας διαδρομή… φέρνουμε ήδη τη δική μας πατρίδα. Κλεισμένη καλά στην καρδιά μας. Όλοι εμείς αγκαλιάζουμε την πέτρα της μνήμης .Αυτή είναι η δική μας σωτήρια κιβωτός , ο μοναδικός τρόπος να προσδιοριστούμε  ξανά στη νέα τάξη πραγμάτων.

Αυτή είναι η δική μας πρόταση, κι αν κάποιος έχει να συμπληρώσει όπως λέγαμε στο δημοτικό, ας αναλάβει το θάρρος του να σηκώσει το χέρι… να μιλήσει… να βάλει ένα ακόμα λιθαράκι… Οι ιδέες δε λείπουν, οι άνθρωποι με μεράκι περισσεύουν.  Όλοι είμαστε εθελοντές κι αυτό μας κρατάει ακόμα στην ίδια  τρέλα όλους ενωμένους.

Ευχή μας είναι να αφυπνιστούν όλες οι λαϊκές δημιουργικές μονάδες κάθε ηλικίας και όχι μόνο. Χρειάζεται και η κατάλληλη ηθική και υλική υποστήριξη από πολιτικούς και πολιτιστικούς φορείς. Το δικό μας θαύμα ξεπερνάει  μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τοπικιστικές αντιπαλότητες. Άλλωστε γνωρίζουμε από την ιστορία ότι όλες οι φιλότιμες κινήσεις γίνονταν πάντοτε από τους εθελοντές, το συμφέρον πάντα δίχαζε και διέλυε..

   Εμείς είμαστε εδώ και φέτος. Με νέες προτάσεις και διάθεση να ξεπεράσουμε την προηγούμενη επιτυχημένη μας παρουσία. Ας δώσουμε ζωή σε αυτό που ονειρευόμαστε και σιγανοκουβεντιάζουμε στα καφενεία. Τώρα ξέρουμε τον τρόπο. Φτάνει να έχουμε ψυχή.

Ας κρατήσουν οι χοροί!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι μερικές φορές που αδυνατεί να εκφραστεί κανείς με τον πεζό λόγο. ΄Έτσι όλη η συγκίνηση μου για την συμμετοχή όλων  στην περσινή αναπαράσταση της μάχης στην Κορομηλιά, έφτιαξε μόνο ένα ποίημα που δημοσιεύεται παρακάτω και το αφιερώνω σε όσους νοιώθουν  -όπως περιγράφω- … «παιδιά».

                                   Αύγουστος 2003

Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ

    ( Αφιερωμένο στους εθελοντές

 της αναπαράστασης των Καραισκακείων)

  Γιατί είναι ο τόπος που γεννά

   Παιδιά που σμίγουνε τα φρύδια

σαν τα κλαριά στο λόγγο

Και είναι αψιά κι αράθυμα

σαν το Φλεβάρη

Και είναι αμίλητα, βαριά

σαν τα βουνά που κρέμονται απ το θόλο.

Και είναι αγέρωχα

σαν τη γραμμή που απλώνεται

βαθιά μες τον ορίζοντα.

Τέτοια παιδιά

Πλαγιάζουνε τη νύχτα με την τρέλα,

φωνάζουν με τον άνεμο

 ακατάληπτα.

Τέτοια παιδιά νορεύουνε το αύριο

σαϊτεύοντας συχνά κάποια οργή

Τέτοια παιδιά γεννάει το καλοκαίρι μας

Κίτρινα ξεροχώραφα

Αδιάβατα

 και λίθινα

 και πέτρινα

Μετάρσια

και άστατα

σαν τα ημερομήνια.

                                  Αύγουστος 2003 

                                                                      ΒΑΙΑ ΣΠΥΡΕΛΗ

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΜΑΛΑΙΝΟΥ (1931-2011)

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΜΑΛΑΙΝΟΥ (1931-2011))

Τιμητική εκδήλωση για τον π.Κωνσταντίνο Μάλαινο,

  11 Φεβρουαρίου 2008

Την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου πανηγύρισε η Ενορία του Αγίου Βλασίου στην ορεινή Τριχωνίδα.

Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, τιμήθηκε ο συνταξιούχος Κληρικός και πρ. Αρχιερατικός Επίτροπος Αγίου Βλασίου Πρωτοπρ. π. Κωνσταντίνος Μάλαινος, για τα 50 χρόνια προσφοράς του ως Ιερέας και τα 40 χρόνια ως Αρχιερατικός Επίτροπος.

Εκ μέρους των Ιερέων της περιοχής μίλησε ο Πρωτ. π. Ιωάννης Δένδιας. Πρώτα αναφέρθηκε στον Σεβασμιώτατο, τον οποίο ευχαρίστησε για όσα κάνει για την περιοχή και την Εκκλησία, και του προσέφερε μία εικόνα του αγίου Βλασίου με το εξής επίγραμμα-ευχή: «Ο άγιος Βλάσιος να προπορεύεται των σκέψεων, των λόγων και των πράξεών σας και να ευλογή τις επιλογές σας. Υική ευχαριστία Ιερέων περιοχής Αγίου Βλασίου».

Αναφερόμενος στον π. Κωνσταντίνο τον ονόμασε «άξιον Ιερέα» και «καλό ζευγολάτη» που καλλιέργησε πνευματικά την περιοχή, «δικό μας άνθρωπο», που φρόντιζε και νοιαζόταν για όλους και αγαπήθηκε απ' όλους, τόνισε δε την αρετή της φιλοξενίας που είχαν και ο ίδιος και η Πρεσβυτέρα του κ. Βασιλική. Εκ μέρους των Ιερέων της περιοχής, για τους οποίους ήταν ο άνθρωπος που τους άκουγε και τον άκουγαν, τους καταλάβαινε και τον καταλάβαιναν, του προσέφερε μια εικόνα του αγίου Βλασίου με το επίγραμμα-ευχή: «Οι Ιερείς της περιοχής του Αγίου Βλασίου σου εύχονται ο άγιος Βλάσιος, που με ζήλο διακόνησες 50 χρόνια, να σου χαρίζει υγεία και να προπορεύεται των βημάτων σου το υπόλοιπον της ζωής σου».

Ο Δήμαρχος Παρακαμπυλίων κ. Λάμπρος Παπαθανασίου ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο και τον κ. Νομάρχη για την παρουσία τους και τους παρεκάλεσε να έρχονται συχνά στον Άγιο Βλάσιο, γιατί οι κάτοικοι το έχουν ανάγκη. Ευχαρίστησε τον π. Κωνσταντίνο για την συνεργασία τους και ευχήθηκε στον π. Βασίλειο, νέο Αρχιερατικό Επίτροπο, για την διακονία που αναλαμβάνει.

Μίλησε επίσης ο κ. Γεώγιος Πολίτης, ως εκπρόσωπος του ποιμνίου, και αναφέρθηκε στα όσα τους προσέφερε ο π. Κωνσταντίνος.

Ο π. Κωνσταντίνος Μάλαινος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την αγάπη του και την βοήθειά του, τις Αρχές του τόπου για την άψογη συνεργασία τους, τους συνεφημερίους του, τους ιεροψάλτες και τον λαό για την ανταπόκρισή τους.

Ο Σεβασμιώτατος προσυπέγραψε τα λεγόμενα όσων μίλησαν για τον π. Κωνσταντίνο, τον ευχαρίστησε και πάλι για την προσφορά του και τόνισε την μεγάλη σημασία που είχε η αδιάλειπτη παρουσία του (στα 50 χρόνια πήρε μόνον 10 ημέρες άδεια!) για όλα αυτά τα χρόνια στον ορεινό εκείνο τόπο. Χαρακτήρισε δε τους καλούς Κληρικούς «στολίδια», τιμή και χαρά του Επισκόπου.

Τέλος, μίλησε ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας κ. Ευθύμιος Σώκος, αναφερόμενος στην τοπική εορτή, στο πρόσωπο του τιμωμένου Κληρικού και στην αξία της ορεινής κοινωνίας του Αγίου Βλασίου, που έβγαλε, όπως χαρακτηριστικά είπε, πολλούς ανθρώπους της πολιτικής, της επιστήμης, του πολιτισμού, Ιερείς και μοναχούς. Κατέληξε λέγοντας προς τον Σεβασμιώτατο, ότι αξίζει κανείς να υπηρετεί έναν τέτοιον τόπο και λαό και ότι οι ίδιοι είναι υπερήφανοι και χαρούμενοι που έχουν τον κ. Ιερόθεο Ποιμενάρχη με λόγο καθαρό και ορθόδοξο που έχουν ανάγκη οι Χριστιανοί και οι πολίτες γενικότερα στις ημέρες μας.

Μέσα στην ερημιά της ορεινής κοινότητας του Αγίου Βλασίου, ήταν μια λαμπρή ημέρα τιμής, ευγνωμοσύνης και χαράς.

Α.Κ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ [http://www.parembasis.gr/2008/08_02_19.htm

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ..

ΟΡΦΑΝΕΨΕ ΤΟ ΧΩΡΙO

Σε βαθύ πένθος βρίσκεται από σήμερα το απόγευμα  ο Άγιος Βλάσιος ,Αγρινίου αφού έφυγε απ τη ζωή, ο σεβαστός Ιερέας  π. Κωνσταντίνος Μάλαινος.. Υπηρέτησε τον τόπο μας για 60 περίπου χρόνια. Διετέλεσε  και αρχιερατικός επίτροπος, όλων των ενοριών της περιοχή μας, που ανήκουν στην Μητρόπολη, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Ο ιερέας, έφυγε απ τη ζωή  σε ηλικία 80 ετών ύστερα από αιφνίδιο καρδιακό επεισόδιο.. Ο Άγιος Βλάσης, θρηνεί ,.έναν άνθρωπο που έδωσε πολλά στο χωριό μας, στην ενορία μας, και στην Εκκλησία γενικότερα.. Το κενό που αφήνει είναι τεράστιο και δυσαναπλήρωτο..

Ο παππά Κώστας όπως τον αποκαλούσαμε, εμείς ,οι χωριανοί του, και οι ενορίτες του, θα μας λείψει. Θα  θυμόμαστε  πάντα την  ηγετική του μορφή, την κατανυχτική Θεία Λειτουργία που πρωτοστατούσε, με την χαρακτηριστική, μαγευτική ψαλμωδική του  φωνή, τα λόγια της αλήθειας που είχαν τα κυρήγματα του..

Εκφράζουμε τά θερμά συλληπητήρια μας στην οικογένεια του.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, 11-9-2011, στις 5 το απόγευμα..

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΣΤΟΥΣ "ΠΑΡΑΚΑΛΠΥΛΙΟΥΣ ΝΕΟΥΣ "ΤΟ 2007!

Αναπαράσταση είναι..
-Υπαίθριο θέατρο με συνδυασμό ζωντανών και ηχογραφημένων διαλόγων, γέννημα θρέμμα ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ και όχι επαγγελματιών.
-Το σημείο συνάντησης, το σημείο όπου τόσες και τόσες παρέες νέων γεννήθηκαν από αυτό.Εκει που πάταγαν μια μέρα στα χωριά, τώρα πατάνε πολύ περισσότερο με την ερώτηση στο στόμα: Θα γίνει φέτος αναπαράσταση να μπώ και γώ;;
-ΘΕΣΜΟΣ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ.ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ 7Η ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ φέτος.Γίνεται το ίδιο με άλλους θεσμούς όπως ο βλάχικος γάμος στη Παλαιομάνινα που είχε τόση προβολή στα κανάλια;;Ο τελευταίος έχει δυο χρόνια να γίνει πάντως.
-Προβολή προς τα έξω για το τόπο μας:Όλο το Αγρίνιο ξέρει ότι "τον Αύγουστο έχει αναπαράσταση".Σε ΕΚδηλώσεις όπως Γιορτές στη μνήμη του Γ.Καραισκάκη στη Καρδίτσα, γιορτές Εξόδου στο Μεσολόγγι προσκαλούνταν οι τοπικοί σύλλογοι και οι συγχωριανοί μας να συμμετάσχουν και πηγαίναν με χαρά και με μεγάλη παρακαλώ συμμετοχή.
Τι της λείπει:
- Πολύ βασικό μειονέκτημα η μη προβολή όπως θα έπρεπε από κεντρικά ΜΜΕ της Αθήνας.Ένας Αχελώος δεν φέρνει την άνοιξη..
-Το πιο βασικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη σταθερών οικονομικών πόρων, για να είναι με σιγουριά η εκδήλωση για πολλά χρόνια βιώσιμη και να τραβά επισκέπτες από όλη την Ελλάδα.
Πως ξεκίνησε η αναπαράσταση:
την αναπαράσταση ξεκίνησε ο σύλλογος αγιοβλασιτών Αθήνας με τα παιδιά από τα Αμπέλια.Στη συνέχεια μπήκε ο σύλλογος αγιοβλασιτών Αγρινίου ( που τώρα ονομάζεται σύλλογος αγιοβλασιτών ο Άγιος Βλάσης) ο οποίος τα τελευταία χρόνια είναι ο κύριος πυλώνας της εκδήλωσης.Στη προσπάθεια αυτή προστέθηκε δυναμικά αργότερα και ο νεοιδρυθείς σχετικά.σύλλογος των Καραμανέικων, άτομα από πολλά δημοτικά διαμερίσματα, επισκέπτες που παραθέριζαν στα χωριά μας και πολλοί άλλοι.

Τίνος είναι η αναπαράσταση;;
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΩΝ.

ΓΙΑΤΙ περαν του ότι ( όπως προανέφερα) Μέρος πήραν πρόγονοι από περιοχές που αντιστοιχούν σε όλα ( μα όλα) τα τωρινά Παρακαμπύλια, ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΣΤΗ ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ που βρίσκονται στους πρόποδες του από αυτή τη πλευρά του Αχελώου.

ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ, ΤΗΝ ΥΔΡΑ, ΤΙΣ ΣΠΕΤΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΜΑΘΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά ήθελα κι άλλα να πώ,υπόσχομαι θα το κάνω άλλη φορά!!

Ένας εθελοντής

ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

Tι είναι εθελοντισμός;

Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη μέσα από την οποία οι άνθρωποι αποκτούν νέες δεξιότητες και βοηθούνται να είναι ενεργοί πολίτες στην κοινότητα τους. Ο εθελοντισμός δεν έχει πλαίσια και όρια, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και διαστάσεις με βάσει τις αξίες, αρχές και την κοινωνικό -οικονομική και πολιτισμική πραγματικότητα της κοινωνίας. Οι εθελοντές προέρχονται από οποιοδήποτε κοινωνικό-οικονομικό στρώμα της κοινωνίας. Αν λάβουμε υπόψη ότι ένας εθελοντής μπορεί να είναι οποιασδήποτε ηλικίας, οικονομικής κατάστασης, ακαδημαϊκού υπόβαθρου, τότε μπορούμε εύκολα να ισχυριστούμε ότι σχεδόν όλοι οι πολίτες μπορούν να είναι υποψήφιοι εθελοντές. Εθελοντής είναι ο πολίτης εκείνος που προσφέρει ανιδιοτελώς τον ελεύθερο του χρόνο ή τη γνώση του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Με αυτή την έννοια ο εθελοντισμός ταυτίζεται με τη φιλανθρωπία, όπως χρησιμοποιήθηκε κατά την κλασική εποχή κυρίως για να αποδώσει μια καινούργια αρετή, την αγάπη για το συνάνθρωπο. Εθελοντισμός είναι η μη αμειβόμενη και δίχως επαγγελματική εξέλιξη δραστηριοποίηση των πολιτών που αποβλέπει στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα. Δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ανιδιοτελούς κοινωνικού έργου, αλλά περισσότερο αφορά μια στάση ζωής με ιδιαίτερες αξίες, όπως η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η κοινωνική συμμετοχή. Oι εθελοντές προσεγγίζονται και θεωρούνται περισσότερο συνεργάτες παρά φιλάνθρωποι. Εντάσσονται στη λειτουργία των υπηρεσιών και των προγραμμάτων κάποιου οργανισμού, αναλαμβάνουν εξειδικευμένους ρόλους, συναλλάσσονται με τα μέλη του προσωπικού και τα άτομα. Η προσφορά εθελοντικής υπηρεσίας, έχει πολλές μορφές δράσης: συνοδεία, βοήθεια στο σπίτι, εμψύχωση, πρόληψη, δωρεά αίματος, μεταφορά ασθενών, επανένταξη, τηλεφωνική ακρόαση, εξειδικευμένες και επαγγελματικές παροχές, υγειονομικές φροντίδες, ψυχαγωγία, κοινωνική γραμματεία, νομική βοήθεια κ.λ.π. Υπάρχει, επίσης, ο διεθνής εθελοντισμός: ως προσφορά αλληλεγγύης και γνώσης στις χώρες του Νότου ή ανθρωπιστικών υπηρεσιών στις ζώνες πολεμικών συγκρούσεων. Σε ανάπτυξη βρίσκεται επίσης, ο περιβαλλοντικός εθελοντισμός, μέσω της ανάπτυξης πρωτοβουλιών για την καθαριότητα των δασών και των παραθαλάσσιων περιοχών, της οργάνωσης προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των παιδιών και των νέων κ.λπ. Τέλος, υπάρχει ο πολιτιστικός εθελοντισμός, η οργάνωση από νεανικές ιδίως εθελοντικές οργανώσεις πολιτιστικών θεατρικών, μουσικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που εκφράζουν τη νεανική φαντασία και δημιουργικότητα , πέρα από τη λογική της αγοράς και του κέρδους. H εθελοντική δράση αποτελεί μαθησιακή-μορφωτική λειτουργία. Eνισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιοτήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Eνδυναμώνει και δίνει νέο περιεχόμενο στη ζωή των ατόμων. Aυξάνει τη δυνατότητα ενεργού συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία. Aποτελεί εν δυνάμει χώρο ανάπτυξης νέων κοινωνικών υπηρεσιών αυξάνοντας την απασχόληση. Η εθελοντική δράση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μάχη της ανεργίας και αποτελεί πηγή θέσεων εργασίας......

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ - ΠΩΣ ΖΩΝΤΑΝΕΨΕ Η ΜΑΧΗ ΤΟ 2001

Δρ. Χρυσούλα Σπυρέλη

1823:Η μάχη της Κορομηλιάς (ή Σοβολάκου ή Αγίου Βλασίου)

 και ο Γ. Καραϊσκάκης

Η μετατροπή της Ιστορικής μνήμης σε δρώμενο[1].

«Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος

  εικόνες ξεχύνονται με μιας

 που πας παλικάρι, ωραίο σα μύθος,

 κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς»

(Στίχοι και Μουσική ερμηνεία: Διον. Σαββόπουλου, Ωδή στον Καραϊσκάκη, 1969)

Τα περίφημα Ταμπούρια
στην Κορομηλια

[…]Ένα χιλιόμετρο πάνω από τον Άγιο Βλάση (έδρα του Δήμου) στα σύνορα με το Δ.Δ. Χούνης, σε υψόμετρο 1000-1500μ., στο σημείο που χαμηλώνει η κορυφογραμμή της ελατόφυτης οροσειράς του Παναιτωλικού, υπάρχει ένα φυσικό οχυρό με μεγάλα λιθάρια τα οποία οι ντόπιοι ονομάζουν «Ταμπούρια του Καραϊσκάκη». Στους πρόποδες της χαμηλωμένης οροσειράς, η μικρή κοιλάδα φέρει το όνομα Αλώνι της Κορομηλιάς. Δύο ώρες βορειότερα, με τα πόδια, βρίσκεται σήμερα το φράγμα των Κρεμαστών του ποταμού Αχελώου που χωρίζει την Ακαρνανία από την Αιτωλία.

Περιοχές που έδρασε ο Καραισκάκης

Σ’ αυτό το ύψωμα της Κορομηλιάς που ανήκε άλλοτε στο αρματολίκι του Σοβολάκου, 16-17 Γενάρη του 1823, λίγες μέρες μετά την Α’ αποτυχημένη πολιορκία του Μεσολογγίου, οι Τούρκοι αδυνατώντας να περάσουν τον αφρισμένο Αχελώο στα πεδινά, κοντά στο Αγρίνιο, για να ριχτούν στον Βάλτο κι από κει  στην Ήπειρο, αποφάσισαν να στείλουν δύναμη 3000 στρατιωτών με αρχηγούς  τον Άγο Βασάρη, τον Ισμαήλ Πλιάσα και τον Χατζή - Μπέντο, προκειμένου να διαβούν τον Αχελώο από ψηλότερα όπου υπήρχαν γεφύρια.

Ο Γ.Κ. βρισκόταν τότε στα Άγραφα και ειδοποιημένος για τις Τουρκικές κινήσεις αποφάσισε να τους εμποδίσει καταλαμβάνοντας το ύψωμα της Κορομηλιάς με πολεμιστές από τη γύρω περιοχή. Οι Τούρκοι όταν έφτασαν και διαπίστωσαν ότι η διάβαση στη κορυφή ήταν κατειλημμένη, μάταια προσπάθησαν να έρθουν σε διαπραγματεύσεις. Πρότειναν ύστερα αμοιβή, κάτι που φυσικά δεν δέχτηκε ο Γ.Κ.  Ήλθε τελικά σε μονομαχία με τον Χατζή –Μπέντο και τον πυροβόλησε θανάσιμα. Μετά την απώλεια του Τούρκου αρχηγού, άρχισε σκληρή μάχη. Πανικόβλητοι οι Τούρκοι κινήθηκαν προς τον Αχελώο όπου είχαν οικτρό τέλος.

Αυτά περίπου γράφει η επίσημη Ιστορία (Σπ. Τρικούπης, Κ. Παπαρηγόπουλος, κ.ά.)[2] στηριγμένη κυρίως στα απομνημονεύματα των αγωνιστών. Πολύ σύντομα ο πνιγμός των Τούρκων στον Αχελώο εμπνέει τον Δ. Σολωμό στις στροφές 104-117 του Εθνικού μας Ύμνου και πολύ αργότερα τον Γ. Ζαλοκώστα στο ποίημά του "Η μάχη του Σοβολάκου". [3]

Το περίφημο τάσι του Χατζημπέντου

Αλλά και στην προφορική παράδοση της περιοχής, μάρτυρας των γεγονότων το πρωτοπαλίκαρο του Καραϊσκάκη, Ζαχαρής Στουρνάρας (έτος γεν. 1802).[4] Αυτός κρατάει και τα λάφυρα του Χατζη-Μπέντου (τοπικές αφηγήσεις θέλουν αυτόν να δίνει τη χαριστική βολή στον Τούρκο αρχηγό). Την ασημένια κούπα του παίρνει αργότερα στην προίκα της η εγγονή του,[5] ενώ στον συνονόματο εγγονό του Ζαχαρή Ελευθερίου Στουρνάρα[6] μεταβιβάζονται εκτός από το τουρκικό γιαταγάνι και τα προσωπικά του σημειώματα για τη μάχη.

Συνειδητοποιημένος ο απόγονος του πολεμιστή αφήνει το πρώτο χειρόγραφο (1974), λίγο πριν πεθάνει, με λεπτομέρειες γύρω από τη μάχη και έμμεσες μνήμες σημαντικές για τους συνομήλικους του αλλά και τους νεότερους συντοπίτες του με τους οποίους συναναστρεφόταν. Τα χειρόγραφα βρίσκονται σήμερα στο δισέγγονο του πολεμιστή, Δημήτριο Ζαχαρία Στουρνάρα.[7]

Μέχρι εδώ ο τόπος Μνήμης, δηλαδή το ορεινό τοπίο με τα φυσικά ταμπούρια όπου παραπέμπουν οι γεροντότεροι τονίζοντας στο πέρασμα του Γ.Κ. στα μέρη, πλαισιώνεται συνεχώς με συζητήσεις γύρω από το ποιός σκότωσε τελικά το Χατζη- Μπέντο ή ποιά ονόματα από τα γύρω χωριά πήραν μέρος στη μάχη. Λίγο - πολύ όλοι αναζητούν τον ήρωα – πρόγονό τους. Έτσι ο ανεπίσημος λόγος των ανωνύμων γίνεται ένα ισχυρό ένζυμο, μέχρι που φτάνει η ώρα, τρίτης και τέταρτης γενιάς απόγονοι των αγωνιστών,  να επανασηματοδοτούν τον τόπο Μνήμης με υλικά μνημεία. 

Το μνημείο στα Καραμανέικα

Πρώτα με μια αναμνηστική στήλη ευγνωμοσύνης στο 39^ο χιλιόμετρο εθνικής οδού Αγρινίου – Καρπενησίου, σε ένα σημείο που μπορεί να αντικρίσει κανείς την Ιστορική βουνοκορφή. Στήθηκε από το "Σύλλογο Ιστορικών Μελετών[8] του Ι. Αγώνα" το 1975. Αργότερα το 1985 στη θέση Ταμπούρια, με πρωτοβουλία της Ένωσης Παρακαμπυλίων στήνεται Προτομή του Γεωργίου Καραϊσκάκη.[9]

 Την επόμενη δεκαετία τοπικοί φορείς και πολιτιστικοί σύλλογοι οργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις «Καραϊσκάκεια»,[10] επιλέγοντας την ονομασία από το χώρο της Ιστορικής Μνήμης. Επανέρχονται στο προσκήνιο οι προφορικές αφηγήσεις των γερόντων, ανοίγονται βιβλία και ξαναδιαβάζεται η Ιστορία. Τοπικοί λόγιοι γράφουν για τη μάχη της Κορομηλιάς, κυκλοφορούν τευχίδια ή δημοσιεύματα.[11] Ο συγγραφέας Ν. Σκιαδάς γράφει το μυθιστόρημα  Ο Χουσιάδας (1988), εμπνευσμένο από τα γεγονότα της μάχης.

Η προτομή του Καραισκάκη στο ταμπούρι

Οι τροχοί της μνήμης γυρίζουν αδιάκοπα. Ο τόπος οργώνεται, ο σπόρος πέφτει πυκνός και φυτρώνει το πάθος.

Σε μία από τις πρώτες επιμνημόσυνες δεήσεις στα Ταμπούρια (1997), δύο νέα παιδιά, ο Σπύρος Ρεκατσίνης και ο Γιώργος Ζησιμόπουλος από αγροτικές οικογένειες, καβάλα στα περήφανα άλογα τους, διασχίζουν το ιστορικό μέρος κάνοντας μια αυθόρμητη πατριωτική εμφάνιση. Ήταν ένα μικρό δρώμενο που τράβηξε τα βλέμματα των παρισταμένων. Την επόμενη χρονιά (1998) κάνουν την ίδια εμφάνιση ντυμένοι ο ένας Τούρκος κι ο άλλος Έλληνας (αυτή τη φορά ο Κώστας Κοντογιώργος και ο Γιώργος Ζησιμόπουλος). Η Καλλιρρόη Παπαγεωργίου, νεαρά φυσικός και μέλος του τοπικού συλλόγου Αγιοβλασιτών, υποδεικνύει στα παιδιά να ανταλλάξουν τα λόγια της μονομαχίας Καραϊσκάκη – Χατζη - Μπέντου, όπως τα διασώζει ο Δ. Φωτιάδης: «Θα βγεις ώρες γύφτο, γιε της καλογριάς;».

Το δρώμενο πλουτίζεται με αυτοσχέδιες χειρονομίες και λόγια, αρέσει, προκαλεί εντύπωση και τις επόμενες χρονιές το περιμένουν όλοι. Η μνήμη ενεργοποιείται περισσότερο κι ο χώρος επανασυμβολοποιείται.

Αναπαράσταση 2001
Ο Γ.Ζησιμόπυλος,υποδύεται τον Καραισκάκη

Το 2001 το δρώμενο απρόβλεπτα γίνεται πια δράση με αρχή, μέση και τέλος. Μια παρέα τριαντάρηδων, συστρατεύονται κυριολεκτικά να δώσουν το δυνατό χτύπημα για την αφύπνιση της μνήμης σε καιρούς που όλοι νομίζουμε πως μας πήρε ο καταναλωτικός κατήφορος.

Η Βάια Σπυρέλη, εκπαιδευτικός και θεατρολόγος, γράφει το σενάριο[12] αξιοποιώντας την Ιστορική και προφορική Μνήμη. Μοιράζονται οι ρόλοι και το έργο σκηνοθετείται στο φυσικό τοπίο. Τους πρωταγωνιστές πλαισιώνουν 70-80 άτομα κάθε ηλικίας (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, ενήλικες, συνταξιούχοι). Άνδρες, γυναίκες δημότες ετεροδημότες μπαίνουν στο πανηγύρι της Μνήμης ενθουσιώδεις και μεταφέρουν τον ενθουσιασμό στον κόσμο. Ορίζεται η ημερομηνία της θεατρικής παράστασης. Γίνεται πρωί στο φυσικό φως και στην αγριάδα των βουνών. Απέναντι ο κόσμος παρακολουθεί. Κάδρο το φυσικό τοπίο. [13]

 Μουσικά, οπτικά με ειδικά εφέ συμπληρώνουν την τέχνη των δρώμενων και συμβολοποιούνται τα λιθάρια, οι κορυφές και όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το χώρο. Από το 2001 μέχρι και σήμερα (2006) τουλάχιστον, η παράσταση δίνεται κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου μετά την εορτή της Παναγίας[14]  και είναι μια από τις κυριότερες  εκδηλώσεις του Δήμου Παρακαμπυλίων και στις  τρεις δημαρχιακές περιόδους (Δημαρχίες Δ. Σκιαδά , Γ. Γκέκα και Λ. Παπαθανασίου).

Εντυπωσιακή εικόνα απ το γιουρούσι των Ελλήνων
στην αναπαράσταση του 2003

*

Τα δρώμενα αυτού του τύπου εντοπίζονται και σε άλλα μέρη (π.χ. αναπαράσταση του Χορού στο Ζάλογγο, Ανατίναξη του Καψάλη στο Μεσολόγγι). Όμως εδώ συμβαίνει κάτι το διαφορετικό.

Η μικρή κοινωνία γίνεται ηθοποιός και το ιστορικό τοπίο σκηνικό. Οι εθελοντές του δρώμενου ταυτίζονται με τους ήρωες, έχουν τα ονόματα των προγόνων (όπως διασώζονται στις γραπτές πηγές), γνωρίζουν το στρατηγικό σχέδιο του Καραϊσκάκη, θαυμάζουν την ευφυΐα του και την αντίστασή του στην ύπουλη δωροδοκία των Τούρκων. Το ποτάμι που τραγούδησε ο Σολωμός στον Εθνικό ύμνο με αφορμή τη Μάχη της Κορομηλιάς είναι πίσω, το βλέπουν. Ακούνε τη Γυναίκα να βγαίνει στην κορυφή και ν’ απαγγέλλει:

Κακορίζικοι, πού πάτε

του Αχελώου μεσ’ στη ροή

και πιδέξια πολεμάτε

από την καταδρομή.

Να αποφύγετε! Το κύμα

έγινε όλο φουσκωτό

εκεί ευρήκατε το μνήμα

πριν να ευρήτε αφανισμό (Εθνικός ύμνος, στροφές 105-106).

*

Κι όταν τελειώνει η μάχη, οι Τόποι Μνήμης μεταφέρονται στα έντυπα ή στις ιστοσελίδες των συλλόγων. Διαβάζουν, μπαίνουν στο site και καμαρώνουν.[15] Το θέμα γίνεται αντικείμενο πολιτιστικής πολιτικής. Το περιβάλλον γίνεται φορέας των πολιτιστικών δρώμενων. Ο τόπος, τ’ Αλώνι της Κορομηλιάς, γίνεται «Κρεμαστάρι της Μνήμης»[16] κι ο κόσμος προσκυνητής.

    Δρ. Χρυσούλα Σπυρέλη

---

[1] Το κείμενο είναι απόσπασμα από  εισήγηση  δημοσιευμένη στα ΠΡΑΚΤΙΚΑ του ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ που διοργάνωσε 19 και 20 Ιουνίου 2010 ο πρώην Δήμου Παρακαμπυλίων. Ο τόμος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πασχέντη, Αγρίνιο 2011. με τον τίτλο « Αχελώος και τα χωριά «Περί τον καλούμενον Καμπύλον ποταμόν», επιμέλεια  Αθαν. Παλιούρας και Χρυσούλα Σπυρέλη.

[2] Βλ. και Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΒ, στο κεφάλαιο «Η κατάσταση στη Δυτική Ελλάδα. Νίκη του Καραϊσκάκη στο Σοβολάκο», σσ. 291-293.

[3] Γεωργίου Ζαλοκώστα, Τα Άπαντα, Εν Αθήναις, έκδοσις Φέξη, Αθήνα 1903.

[4] Ο Ζαχαρής Ι. Στουρνάρας (1802) είχε αδελφό τον Νίκο Ι. Στουρνάρα, ο οποίος είχε γιους τον Αλέξιο (1854), τον Πάνο και το Φώτη.

[5] Όπως προκύπτει από προφορικές μαρτυρίες την ασημένια κούπα του Χατζη-Μπέντου αρχικά την είχε κάποιος Στουρνάρας (πιθανόν γιος ή ανεψιός του πολεμιστή), ο οποίος παντρεύτηκε κόρη του Χρήστου Ρούσση και αδελφή του Αλέξη Ρούσση. Σήμερα  γιατρού Νίκου Ρούσση, απόγονο του Αλέξη..

[6] Ο Ζαχαρής Ι. Στουρνάρας (Έτ. Γεν. 1802) είχε γιο τον Ελευθέριο Ζαχαρή Στουρνάρα (Έτ. Γεν. 1854) και εγγονό του τον Ζαχαρή Ελευθερίου Στουρνάρα (1904), ο οποίος με βάση τα σημειώματα του παππού του  και με όσα άκουσε από τον πατέρα του, κατέγραψε το ιστορικό της μάχης και στο τέλος πρόσθεσε το εξής βιογραφικό σημείωμα  για τον παππού του:

«Αυτά τα ομολόγησε ο Ζαχαρίας Στουρνάρας ο οποίος έλαβε μέρος εις την μάχην δε, εις το πλευρό του Καραϊσκάκη, εις το παιδί του Ελευθέριο, τον πατέρα μου, όστις τα διηγήθηκε κατά γράμμα όπως τα παραθέτω.

Ο Ζαχαρίας Στουρνάρας εγεννήθη το 1802 εν Χούνη. Στο Νυχτερινό σχολείο έμαθε από τον παπά λίγα γράμματα. Το 1819 κατετάγη στην ομάδα του Καραϊσκάκη, όπου υπέστη τας σωματικάς ασκήσεις τις οποίες ο Καραϊσκάκης είχε στο πρόγραμμά του επειδή διεκρίνετο για την ευκινησίαν, την ευθυβολίαν, την υπακοή, προθυμίαν, το θάρρος και απέκτησε γρήγορα πολεμικήν εμπειρία. Ο Καραϊσκάκης τον αγαπούσε και τον είχε κοντά του μεταξύ των καλύτερων ανδρών του στρατού του. Έλαβε μέρος διακριθείς εις πολλάς μάχας εις την μάχην έξωθεν του Μεσολογγίου κατά τη δεύτερη πολιορκίαν που χτύπησε τους Τούρκους εκ των νώτων ο Καραϊσκάκης, εις την μάχην της Αράχωβας όπου τραυματίστηκε διαμπερές τραύμα εις το αριστερόν του χέρι  και ενοσηλεύθη εις την καλύβα ενός βλάχου επί εξαμήνου έλαβε μέρος εις την τελευταίαν πολιορκίαν του Μεσολλογγίου αλλά και εις την Έξοδον […]. Το 1841 έλαβεν το αριστείον Ανδρείας, το δίπλωμα τυ οποίον βρίσκεται εις τας χείρας μας σήμερον». (Φωτοαντίγραφο στο αρχείο μου).

[7] Ο Δημ. Ζαχαρής Στουρνάρας διέθεσε για την έρευνά μου, με επιστολή του (27/7/2003) στο αρχείο μου, φωτοαντίγραφο των χειρόγραφων του πατέρα του Ζαχαρία Στουρνάρα (1904) και φωτοτυπία από το  «Αριστείον Ανδρείας» που έλαβε ο προπάππος του Ζαχαρής Στουρνάρας (1802) για την δράση του στον αγώνα για την απελευθέρωση του έθνους (ημερομηνία απονομής: 31 Μαρτίου 1841). Το «Αριστείον Ανδρείας» φέρει πάνω αριστερά χειρόγραφη ένδειξη "φ.3253".

[8] Βλ. επίσης στην περιοδική έκδοση, Ιστορικά της Ρούμελης, τόμος Α (1973-1979) και τόμος Β, Αθήνα 1979, σσ. 71-92 και σ. 131 αντίστοιχα.

[9] Σχετικά βλ. στο: [Ανυπόγραφο] "Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του πολεμάρχου του ’21, Γ. Καραϊσκάκη", εφ. Αχελώος, Δεκέμβριος 1985. Την προτομή στη θέση Ταμπούρια στον Άγιο Βλάση έστησε η «Ένωσις Παρακαμπυλίων». Στην εκδήλωση μίλησαν ο Γιάννης Πολυχρόνης, ένας από τους ιδρυτές του Συλλόγου Παρακαμπυλιωτών, ο καθηγητής Γυμναστικής Αγωγής, Κων/νος Χειμάρρας και ο συγγραφέας Ν. Σκιαδάς. Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφονται τα ονόματα όσων συμμετείχαν οικονομικά στο έργο: Σύλλογος Ευρυτάνων Αμερικής, Σύλλογος Ναυπακτίων Αμερικής, Πολυχρόνης Ιωάννης, Παπαγιάννης Γεώργιος, Πολυχρόνη Κων/να, Χειμάρρας Κων/νος, Πάστρας Γεώργιος, Μπουσδούνης Ευάγγελος, Καλογεράς Ανδρέας, Σχίζας Κων/νος, Σύλλογος Αγιοβλασιτών Τριχωνίδας Αττικής.

[10] Για την ιστορία των εκδηλώσεων στην τοποθεσία Ταμπούρια του Καραϊσκάκη βλ. Χρυσούλας Σπυρέλη, «Η ιστορία των εκδηλώσεων για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στον Άγιο Βλάση του Δήμου Παρακαμπυλίων», εφ. Αχελώος (έκδοση του συλλόγου Αγιοβλασιτών Αθήνας), Απρίλιος – Ιούνιος 2002.

[11] Αναφέρουμε: α) Γεωργ. Παπαγιάννη, Η μάχη της Κορομηλιάς και ο Καραϊσκάκης, Αθήνα 1971 (σημειώνουμε ότι ο εισαγγελέας Γ. Παπαγιάννης ήταν ο πρόεδρος του "Συλλόγου Ιστορικών Μελετών του Ιερού Αγώνος εις Στερεά Ελλάδα"). β) Ν. Γ. Σκιαδάς, «Κορομηλιά», λήμμα στην Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια (εκδότης: Ι. Κουφός).

[12] Βάια Σπυρέλη, Η μάχη της Κορομηλιάς (1823), Αγρίνιο 2001-2006. Κυκλοφόρησε μικρό αριθμό αντιτύπων. Ένα από αυτά παραχωρήθηκε στο στρατηγό Στέργιο Τέγο για το Μουσείο «Γ. Καραϊσκάκης» στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας.

[13] Βλ. στο παράρτημα της παρούσας εργασίας εικ. 5,6.

[14] Οι τοπικές παραδόσεις συνδέουν τον πνιγμό των Τούρκων στο ποτάμι με το θαύμα του Αγ. Βλασίου, ο οποίος εορτάζεται στις 17 Αυγούστου και συνδυάζεται με τοπική πανήγυρη.

[15] Βλ. ηλεκτρονική διεύθυνση:www. riza.gr.

[16] Ο Κ. Basso περιγράφει αυτές τις τοποθεσίες σαν τα «μνημονικά κρεμαστάρια» όπου οι λαοί κρεμούν «τα ηθικά διδάγματα της ιστορίας». Η αναφορά στο Στ. Σταυρίδης, ό.π., σ. 27.