"Κάποιος άνθρωπος μέ καλή διάθεση μπορεί νά δηλώσει δωρητής όργάνων, μέ ελεύθερη επιλογή του, γνωρίζοντας τί σημαίνει «εγκεφαλικός θάνατος» θέλοντας νά «θυσιάσει» τή ζωή του-(άν κάτι τέτοιο μπορεί νά θεωρηθεί θυσία! κι' όχι αυτοκτονία!)- γιά νά ζήσει κάποιος συνάνθρωπός του. Όμως ποιος είναι εκείνος πού θά τελέσει αυτή τή θυσία!! μέ άλλα λόγια νά παίξει τόν ρόλο του «δήμιου»?!:"
Από:Μαρία Γκιουρτζιάν Ιατρός ΕΣΥ, Όρθοπαιδικό,Διευθύντρια (Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπ/μίουΑθηνών) Γεν.Νοσοκ.Αθηνών «Γ.Γεννηματάς»
(σχετικά με τις Μεταμοσχεύσεις οργάνων από χαρακτηρισμένους «εγκεφαλικά νεκρούς»δότες) Μήπως ή Άγνοια της Άλήθειας όδηγεί σέ επικίνδυνες Θεωρίες Παραλόγου;
Πανανθρώπινα και διαχρονικά είναι άποδεκτό ότι θάνατος σωματικός ένός άνθρωπου ορίζεται ή μή αναστρέψιμη παύση της καρδιοαναπνευστικης λειτουργίας του. Τά τελευταία, όμως, χρόνια, μέ την τεγνολογική άνάπτυξη και τη δημιουργία ανάγκης λήψης όογάνων γιά μεταμοσχεύσεις δημιουργήθηκε καί ό όρος «εγκεφαλικός θάνατος». Έτσι, σύμφωνα μέ ορισμένα Ιατρικά κριτήρια (πού κατά καιρούς έχουν άλλάξει) ειδική έπιτροπή γιατρών άποφασίζει ότι έχει έπέλθει «εγκεφαλικός θάνατος» σέ άνθρωπο πού νοσηλεύεται σέ Μονάδα Εντατικής Θεραπείας(ΜΕΘ), όταν κατά τά κριτήρια αύτά έχουν παύσει, μή άναστρέψιμα, όλες οί εγκεφαλικές λειτουργίες ολόκληρου τού έγκεφάλου του, όμως διατηρείται( μέ τήν τεχνική ύποστήριξη τής ΜΕΘ) ή καρδιοαναπνευστική του λειτουργία. Δηλαδή, διατηρείται στή ζωή μέ τήν τεχνολογία πού διαθέτει μία ΜΕΘ, όπως καί οί άλλοι νοσηλευόμενοι συνασθενείς του στή ΜΕΘ, μέ τή διαφορά ότι εκείνοι δεν έχουν χαρακτηρισθεί σάν εγκεφαλικά νεκροί. Αυτός ό χαρακτηρισμένος «εγκεφαλικά νεκρός» ασθενής είναι καί ύποψήφιος δότης όογάνων πρός μεταμόσχευση (Εφόσον δέν συντρέχουν άλλοι σοβαροί λόγοι άπό τήν γενικότερη ύγεία τών όργάνων του). Μέ λίγα λόγια, ό υποψήφιος δότης όργάνων πρέπει νά είναι ζωντανός (αφού έχει τήν καρδιακή του καί άναπνευστική του λειτουργία) ώστε νά είναι κατάλληλη ή λήψη ζωτικών του όργάνων γιά μεταμόσχευσή σέ κάποιον δέκτη. ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ :
1) Μέ ποιό δικαίωμα διακόπτεται βίαια ή ζωή ένός άνθρωπου, δηλ. τον χαρακτηρισμένου «εγκεφαλικά νεκρού», χωρίς νά έχει επέλθει ό σωματικός του θάνατος (άφού λειτουργεί ή καρδιά καί ή άναπνοή του) καί χωρίς άκόμη νά γνωρίζουμε άν καί πότε ή κατά χάρι Θεού άθάνατη άνθρώπινη ψυχή του έχει άποχωρισθεί άπό τό σώμα της; Επίσης, γνωρίζουμε ποιά είναι ή κατάλληλη ώρα εξόδου της ψυχής άπό τό πρός τό παρόν φθαρτό σώμα της; Γνωρίζουμε τί ακριβώς συμβαίνει εκείνες τις κρίσιμες στιγμές αυτής της εξόδου γιά τό καλό αυτής της ψυχής άπό τον Ζωοδότη της Θεό;
2) Μπορούμε νά άποκλείσουμε τήν Επιβίωση του «Εγκεφαλικά νεκρού» άπό κάποιο θαύμα του Δημιουργού Θεού καί χορηγού τής Ζωής;
3) Χαρακτηρίζεται ή όχι θυσία ζωής ή δωρεά ζωτικών του όργάνων,έκ μέρους τού χαρακτηρισμένου «Εγκεφαλικά νεκρού» δότη, Εφόσον αύτός διατηρεί τις καρδιοαναπνευστικές του λειτουργίες, δηλαδή ζει;
4) Κάποιος άνθρωπος μέ καλή διάθεση μπορεί νά δηλώσει δωρητής όργάνων, μέ ελεύθερη επιλογή του, γνωρίζοντας τί σημαίνει «εγκεφαλικός θάνατος» θέλοντας νά «θυσιάσει» τή ζωή του-(άν κάτι τέτοιο μπορεί νά θεωρηθεί θυσία! κι' όχι αυτοκτονία!)- γιά νά ζήσει κάποιος συνάνθρωπός του. Όμως ποιος είναι εκείνος πού θά τελέσει αυτή τή θυσία!! μέ άλλα λόγια νά παίξει τόν ρόλο « δημίου»?!:
Πράξη άγάπης. θεωρώ, ότι είναι ή ενσυνείδητη ποοσφορά όογάνου ή Ιστών όταν ό δότης είναι στην ζωή. ΧΩΡΙΣ νά άφαιρείται ή ζωή τού δότη κατά τήν προσφορά αύτή.
Ταπεινά
Μαρία Γκιουρτζιάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου